این نوشتار به پنج اثر مهم در حوزه تئوری های دستوری حسابداری پرداخته است: مک‌نیل (1939)، پیتون و لیتلتون (1940)، لیتلتون (1953)، چمبرز (1966) و ایجیری (1975). در این بررسی، خواهیم دید که بین این تئوری پردازان توافقی از باب مفروضات اساسی و نیازهای اطلاعاتی استفاده‌کنندگان وجود نداشته و این عدم توافق، به توصیه‌های متفاوتی در مورد شناخت و اندازه‌گیری انجامیده است. همچنین خواهیم دید بسیاری از ایده‌هایی که امروزه محال و دست‌نیافتنی به نظر می‌رسند، توسط این تئوری پردازان ارائه شده‌اند. مقاله حاضر در پایان به بررسی سیمای امروزین حسابداری در سایه این تئوری‌ها می‌پردازد.
)