1
استادیار رشته حسابداری دانشکده علوم اجتماعی و اقتصاد
2
کارشناس ارشد رشته حسابداری دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
10.22034/iaas.2012.105390
چکیده
این مقاله به بررسی اصول بنیادی مدل هزینهیابی بر مبنای فعالیت زمانگرا به عنوان ابزاری مناسب برای تخصیص هزینهها به موضوعات هزینهیابی و مقایسه آن با مدلهای هزینهیابی پیشین خود میپردازد. بهکارگیری مدل هزینه یابی بر مبنای فعالیت سنتی به دلیل هزینههای زیاد مصاحبه با اشخاص، استفاده از روشهای ذهنی و پرهزینه برای ارزیابی تخصیصهای زمانی و مشکلات نگهداری و بههنگامسازی مدل، برای بسیاری از سازمانها با دشواری همراه بوده است و این عوامل سبب شدهاند که این مدل نتواند به عنوان یک ابزار مدیریتی موثر، بهموقع و بههنگام ایفای نقش نماید. در مدل هزینهیابی بر مبنای فعالیت زمان نیاز به برآورد دو پارامتر میباشد: هزینه هر واحد ظرفیت تأمین شده و زمان مورد نیاز انجام یک فعالیت. این مدل علاوه بر حل مشکلات مدل هزینهیابی بر مبنای فعالیت سنتی، قادر به اندازهگیری ظرفیت بلااستفاده بوده و با محاسبه هزینه ظرفیت بلااستفاده، مدیران را در امر ارزیابی عملکرد دوایر مختلف سازمان یاری می‌رساند.
خلیفه سلطانی, سید احمد, & میرزایی کلانی, مقصود. (1391). مدل هزینهیابی بر مبنای فعالیت زمانگرا. مطالعات حسابداری و حسابرسی, 1(3), 32-47. doi: 10.22034/iaas.2012.105390
MLA
سید احمد خلیفه سلطانی; مقصود میرزایی کلانی. "مدل هزینهیابی بر مبنای فعالیت زمانگرا". مطالعات حسابداری و حسابرسی, 1, 3, 1391, 32-47. doi: 10.22034/iaas.2012.105390
HARVARD
خلیفه سلطانی, سید احمد, میرزایی کلانی, مقصود. (1391). 'مدل هزینهیابی بر مبنای فعالیت زمانگرا', مطالعات حسابداری و حسابرسی, 1(3), pp. 32-47. doi: 10.22034/iaas.2012.105390
VANCOUVER
خلیفه سلطانی, سید احمد, میرزایی کلانی, مقصود. مدل هزینهیابی بر مبنای فعالیت زمانگرا. مطالعات حسابداری و حسابرسی, 1391; 1(3): 32-47. doi: 10.22034/iaas.2012.105390
)