حسابداری به عنوان یک سیستم اطلاعاتی باید توجه بیشتری به خطاهای بیرونی [i] داشته باشد، زیرا، این خطاها نقش مهمی در به روز رسانی باورها در مورد ارزش مورد انتظار شرکت، به عهده دارند.آن چه که بر اساس نظریه بیز(1763)[ii]، باورهای جدید را شکل می دهد، دانسته های قبلی و آموزه های فعلی است و خطاهای بیرونی را می توان از اطلاعات منعکس در سیستم حسابداری آموخت. بنابراین آن چه اطلاعات سیستم حسابداری را در دستیابی به هدف سودمند بودن یاری می‌کند، ارائه اطلاعات در مورد تغییر پذیری و نه ارزش های مورد انتظار است. اینکه حسابداری در ثبت این تغییر‌پذیری باید تا چه حد پیش رود و آیا خطاهای بازار را نیز باید در برگیرد، نیازمند بررسی نقش آگاهی‌دهندگی قیمت های موجود در بازار می باشد. اما آن چه نباید در بررسی سودمندی اطلاعات سیستم حسابداری از نظر دور داشت، اثر خطاهای درونی[iii] (سیستماتیک) بر اطلاعات است. این خطاها ناشی از تضاد بین اهداف چندمنظوره سیستم حسابداری و عدم تطابق الگوهای مورد استفاده برای اندازه گیری رویدادها با واقعیت های اقتصادی است.
)